اودن سنتی ترین پالت پلاستیکی نقاشی هنرمند است و توسط استادان قدیمی استفاده شده است. پالت های پلاستیکی تولید شده امروزی با لاک مهر و موم می شوند.
با این حال، یک پالت پلاستیکی باید قبل از استفاده با روغن به درستی چاشنی شود. این کار را می توان با استفاده از روغن شلاک ساده یا روغن بذر کتان و مالیدن آن به چوب با استفاده از پارچه انجام داد.
اگر چاشنی نباشد در نهایت به پالتی خواهید رسید که تمام روغن را از تپه‌های رنگ شما جذب می‌کند و به زودی متوجه خواهید شد که با رنگی کار می‌کنید که بسیار خشک‌تر از زمانی است که برای اولین بار آن را از لوله آن فشار داده‌اید.
یکی دیگر از مواد محبوب برای پالت نقاشی یک هنرمند پلاستیک است. پالت های پلاستیکی به اندازه کافی بادوام هستند تا در برابر حلال ها مقاومت کنند و به خوبی با رنگ روغن کار کنند. آنها را می توان تمیز کرد و نسبت به پالت چوبی با آب و صابون سازگارتر است. معمولاً اینها از یک پلاستیک سفید و بدون لکه ساخته می شوند.
اینها پدهایی از کاغذهای مومی هستند که با یا بدون سوراخ انگشت شست عرضه می شوند. ورق بالایی کنده شده و برای یک جلسه نقاشی استفاده می شود.
وقتی جلسه تمام شد برگه دور ریخته می شود. این کار باعث پاکسازی سریع و آسان می شود. برخی از هنرمندان این نوع پالت را مناسب می‌دانند به‌ویژه برای نقاشی کلاس درس یا نقاشی “Plein air”.
برخی از پالت ها بزرگ هستند در حالی که برخی دیگر کوچکتر هستند. بسیاری از استادان قدیمی ترجیح می دادند از یک پالت کوچک استفاده کنند زیرا نقاشی های خود را به صورت مرحله ای کار می کردند و رنگ های کمتری برای هر جلسه نقاشی مورد نیاز بود.
پالت کوچکتر به این معنی بود که آنها کنترل بیشتری روی رنگ خود داشتند. برخی از پالت‌های بزرگتر که امروزه توسط هنرمندان مورد استفاده قرار می‌گیرند با روش مدرن استفاده از هر رنگ در جعبه رنگ خود در یک زمان روی پالت شما سازگار شده‌اند.
اگر این تعداد رنگ دارید که از لوله های آنها بیرون بیایید، به یک پالت بزرگتر نیاز دارید تا همه آنها را نگه دارد و فضای کافی برای مخلوط کردن در اختیار شما قرار دهد.
این که آیا از پالت مستطیلی یا کلیوی شکل، بزرگ یا کوچک استفاده می کنید انتخاب شخصی شماست که از کدام پالت استفاده کنید.
