قرن‌ها قبل از استفاده از قوری چینی معمولی مردم چای می‌نوشیدند اما به شیوه‌ای متفاوت.در چین در قرن سوم، اولین قدم شامل خیساندن برگ‌های چای نبود، بلکه تخمیر آن‌ها در دیگ‌های باز بود و سپس برشته می‌شد و در قالب قالب می‌شد.
رب و سپس رب ریخته می شود و آن را به شکل یک محصول نهایی سوپ مانند می جوشانیم که در این صورت به نظر می رسد نیازی به قوری چینی نباشد.
فرآیند تهیه چای به له کردن برگ های چای تبدیل به پودر، ریختن پودر در فنجان و ریختن آب جوش روی آن شد، بنابراین لازم بود قوری ساخته شود. جیانگ سو، چین، در سال 1500 پس از میلاد. قدیمی ترین قوری های این منطقه قوری های Yixing بودند.
در زبان چینی، Yixing به “گلدان شنی بنفش” ترجمه می شود، که به خاک رس شنی بنفش متمایز اشاره دارد که در آن منطقه فراوان بود و در ظروف سفالی استفاده می شد. ظروف سنگی تمام شده اغلب قهوه ای یا قرمز رنگ هستند و بدون لعاب رها می شوند. اولینقوری چینی ثبت شده از این قسمت از جهان آمده اند.
در این مدت چای به مقدار کم مصرف می‌شد، بنابراین قوری چینی کوچک بودند. قوری‌ها را می‌پوشانید تا طعم چای خیسانده‌شده را زمانی که بخار در قابلمه باقی می‌ماند حفظ شود.
دسته‌هایی به کناری اضافه می‌شد تا درب آن‌ها به راحتی جدا شود، به دلیل ماهیت متخلخل چای. از خاک رس برای ساخت قوری چینی Yixing استفاده می شود.
می گویند پس از چندین بار دم کردن چای در یک قوری چینی، می توان به سادگی آب را در قابلمه بدون برگ های چای به جوش آورد، زیرا طعم آن توسط قوری برای یک فنجان با کیفیت بالاتر حفظ می شود. مربوط به چای.
با این حال، کارخانه‌های اروپایی با تکنیک‌های تولید ظروف زیشا آشنا نبودند، به لطف محتوای بالای آهن، خاک رس زیشا به یک انتخاب بسیار کاربردی برای قوری چینی تبدیل شد، زیرا در برابر آب نزدیک به جوش مقاومت می‌کند زیرا رنگ آن از بین نمی‌رود و خاک رس حفظ نمی‌شود.
هر رنگ یا بویی درپوش های محکم عطر را حفظ می کنند.در حالی که خاک رس زیشا چای را برای مدت طولانی تری نسبت به چینی گرم نگه می دارد.
